Leprechaun

nil

"Ooh, maybe we should look for the pot of gold at the end of it".

What?

Oh my god! Leprechauns. Have you not heard about Leprechauns?

Of course not.

According to Irish folklore, Leprechauns are cunning supernatural creatures. They sport a red beard, green coat and a hat. Full time cobblers, and part time pranksters, they are notorious for their practical jokes on the gullible.

What has it to do with a rainbow?

Once upon a time, there lived a poor farmer with his wife. When they pulled the very last carrot from their farm, found a Leprechaun dangling at the end of it. In exchange for its release, the Leprechaun granted them one wish. The couple took a while to decide on the wish, and started to list out all the things they wanted in life. Leprechaun identified this as a symptom of greed, and played a cruel prank on the poor farmers. It said, maybe the pot of gold at the end of the rainbow will solve all your problems. The couple went searching after the elusive pot of gold. Moral(s) of the story: Be careful what you wish for, You only get what you deserve, Success through shortcuts will not last longer, etc.

Oh, wait. In Harry Potter and the Goblet of Fire, the Irish National Quidditch team's mascots were Leprechauns, weren't they?

Yes, indeed they were.

Bloody hell.

Would you like to hear about St. Patrick's day celebrations in Ireland?

No, thank you, I need to re-read the fourth book, cheers!

nil

Police Chase

Midnight, Manchester.

An otherwise remarkably quiet residential area was woken up by blaring sirens of what was unmistakably police cars. Peeped through the window to witness a chase. Unidentified grey car speedily approaching a junction; followed by three police cars with dancing lights and high-pitched sirens. Grey car trying to escape into a narrow alleyway only to be stopped by barricades. That path was clearly reserved for pedestrians supporting climate change. Grey car rammed into one of the barricades, and that was enough for the police cars to corner it. The Hero/Villain(just a matter of perspective isn't it?) abandoned the car and ran for it. Officers followed him. Sirens and dancing light remained in the junction.

Seven minutes later…

Villain/Hero was now handcuffed and being pushed back towards the junction. The police searched him to find nothing on him. Searched the grey car and the officer's hand was reassuringly empty. Another officer asked the Villain/Hero, "The car is stolen innit?". Officer walked towards the license plate and pulled it to find another license plate underneath it. "Fornicating hell, you're right", shouted somebody. The Villain/Thief was arrested and carried away in his silence. Sirens went off, lights out, grey car was towed away. Remarkably quiet residential area went back to sleep. I need to get some sleep as well. Tickets for the new James Bond movie is already booked for tomorrow night show. Well, I will watch it anyway.

Many Peace.

A story unsaid

The night, soothingly quiet, our poet awoke in her bed.
Eyes wide, a story unsaid, raging in her head.
She opened her book and started scribbling away,
Hoping that the memory of her dream would stay.

Lying on a hammock she thought,
About a piquant dream she caught.
A story unsaid that she must tell,
Out of her mind, before it fell.

There was the familiar little girl,
Who wore a necklace made of pearl.
Ah..! that curious world inside a crystal bowl,
And indeed the villain who resembled her brother Paul.

Enter villain with an orange balloon in his hand,
Three feet tall, skinny lad was all tanned.
With him he always brought his own music band,
Popular songs they played were all banned.

The orange balloon hovered over his head like a halo,
Her eyes twinkled as she went to say hello.
Will you give me that orange balloon I crave?
Quid pro quo, young lady, he said with a smile, suave.

Shake hands with me for it, little doll?
No, you'll squeeze my fingers like a troll.
Sing a song about Tweedledum but not Tweedledee?
Its impossible! How dare you demand such a deed?
The pearl necklace then, yes?
Oh, no, villains can't have necklaces.

How right you are, here, take it my friend.
Ha-ha, I know, villains always lose in the end.
As she reached out for the balloon, he let it fly,
Ha-ha, where's the fun in not letting it touch the sky?

She woke up with a start, still lying on the hammock,
The pearl necklace was planted safely on her neck.
She opened her book and started scribbling away,
Hoping that the memory of her dream would stay.

The night, soothingly quiet, is coming to its end,
The poet stood in the balcony facing a sea and beyond.
Words on her book rhymed, pearls on her neck shined,
An orange balloon dawned up in the sky and she smiled.

poem by O. S. Toelyn


പയ്യൻ പത്രവായന നിർത്തി

പയ്യൻ പത്രവായന നിർത്തി. വേറൊന്നും കൊണ്ടല്ല, ഇനി അതിന്റെയാവശ്യം ഇല്ലെന്ന് പയ്യന് തോന്നി. എന്നത്തേയും പോലെ കാലത്ത് പത്രം വായിക്കാൻ വരാന്തയിലേക്ക് പോയ വാർത്താത്യാഗ്രഹിയായ പയ്യനെ വരവേറ്റത് അൺകിളും ആൺട്ടിയുമാണ്. ചുമരിൽ ചേർത്തിയിട്ടിരുന്ന സോഫാകസേര വലിച്ചു ഫാനിനു താഴെയിട്ട് അൺകിളും, ചുമരിനോട് ചേർന്ന് തന്നെ ഇരുന്ന് ആൺട്ടിയും പയ്യനെ നോക്കി. കണ്ടയുടനെ പുളിയുറുമ്പിന്റെ കടികൊണ്ട അണ്ണാന്റെ ശബ്ദത്തിൽ ആൺട്ടി അലറി:

'ഏതാണീ ഭ്രാന്തൻ !!!'

ആൺട്ടി റെട്ടോറിക്കിന് തിരികൊളുത്തിയതാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കിയ പയ്യൻ മൊസൈക് കളത്തിൽ നിന്നുകൊണ്ട് മൗനാവതാരമെടുത്തു. പൊരി, കതിനയുടെ മൂട്ടിൽ തട്ടിയ ക്ഷണം അൺകിൾ പൊട്ടിത്തെറിച്ചു:

'അവന്റെ ഒരു താടിയും മുടിയും. എന്ത് വൃത്തികെട്ട കോലമാണിത് !!!'

കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് സർക്കാരിന്റെ പശുക്കളിൽ നിന്നും കറന്നെടുത്ത പാലിൽ കലക്കിയ ക്യാപിറ്റലിസത്തിന്റെ കൊഴുത്ത ഹോർലിക്‌സ് ദ്രാവകം "സ്റ്റീൽ ഗ്ലാസ്സിന്റെ" രൂപത്തിൽ മേശപ്പുറത്തു വച്ചുകൊണ്ടു അൺകിൾ അടുക്കള നോക്കി അലറി:

'എന്റെ ദാക്ഷായണി, നീ ഇത് കാണുന്നില്ലേ ?'

അടുക്കളയിൽ നിന്നും അമ്മ പാഞ്ഞെത്തി. പരിഭ്രാന്തി, ആകാംഷ, മുതലായ വികാരങ്ങൾ ഒരു വാക്കിൽ ചേരുവ ചേർത്ത് കൊണ്ട് അമ്മ ചോദിച്ചു:

'എന്താ?'

അശനിപാതത്തിൽ ആകാശമേഘങ്ങളെ പോലെ അൺകിൾ ഗർജ്ജിച്ചു:

'അവന്റെ താടിയും മുടിയും !!!'

സിംഹാസനത്തിൽ നിന്നും ഉയരാതെ ആൺട്ടി കൂട്ടിചേർത്തു:

'ദേ മുഖത്തു ഒരു കുരുവും'

ഇത് കൂടി കേട്ടപ്പോൾ ഇഡലി തുണി പോലെ വിളറി നിന്നിരുന്ന പയ്യൻ പ്രസന്നവദനനായി. ശാന്തത ശ്വസിച്ചുകൊണ്ട് പയ്യൻ എടുത്ത പത്രം താഴെ വച്ചു. എന്നിട്ട് ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു:

'ഹാവൂ … എനിക്ക് സന്തോഷമായി. വാർത്തകളൊക്കെ അറിഞ്ഞ സ്ഥിതിക്ക് ഇനി പത്രം വായിക്കേണ്ടതില്ലലോ.'

മനസ്സിലായത് കൊണ്ട് അമ്മ അകത്തേക്കും, ആൺട്ടി അന്തർമുഖത്തിലേക്കും പോയി. മനസ്സിലാവാത്തത് കൊണ്ട് അൺകിൾ ഹോർലിക്‌സ്-പാൽ അന്വേഷിച്ചു. അങ്ങനെയാണ് തന്റെ ഇരുപത്തിരണ്ട് വർഷത്തെ ശീലമായ പത്രവായന പയ്യൻ ഉപേക്ഷിച്ചത്.

വാർത്തകൾ വിശദമായി. സ്ഥലത്തെ പ്രധാന പയ്യൻ പത്രവായന നിർത്തി….

City Rain

Like an ancient civilization, the city slept,
In an endless commute, its way of life wept.
In mirky buildings and sulky streets,
Boredom grumbled and happiness crumbled.
Hither and yon people ran to make ends meet,
And that's when the first drop of rain came to greet.


His highness's arrival was announced by Dhol drums,
Boisterous, it lifted the city out of its doldrums.
Bewitched the wind into a wicked poltergeist,
Which possessed the poor trees at sight.
Made them dance with no rhyme, nor reason,
The city was under its spell in a summer season.


At the first drop, across the tar road, he boarded a bus, red,
Sitting by a window, he peered outside - mayhem manifested.
Citizens with books, bags, and sarees over their head,
Steam rising from a packed tea shop in the distance, ahead,
A woman wrestling with nature to ignite a cigarette,
He shared a laugh with nature at this singular etiquette.
An umbrella afloat, weightless in a whirlwind,
A fine mocking at humankind failing to take the hint.
The rain gained momentum as the bus coughed forward,
He looked behind and saw memories travelling backwards.
As he closed his eyes, a downpour of nostalgia deluged his face,
A boy buoyant in his village pond, droplets of euphoria in his gaze.


At the first drop, she picked up the book, her precious company,
The wooden arm chair beckoned her from the spacious balcony.
Feet up on the chair, rocking back and forth,
She witnessed sky coalesce with the earth.
A deep breath flooded her heart with petrichor,
The open book capsized her brain vessels in bibliochor.
For once, her heart and brain agreed,
Knowledge is the purpose of life ahead.


At the first drop, they said, let's keep playing,
This can't get any better, keep the ball rolling.
The rain couldn't drench their jerseys wet,
For they were already saturated in sweat.
Raindrops across flood lights was quite the sight,
A special game, they must win this with all their might.
A hot shower awaits, a Biryani, and perhaps a drive into the night,
When the city shines bright, as it grows young until the first light.


At the first drop, he sought her presence,
She was not found inside their residence.
He stared at the flight of stairs,
A hop, skip, and a jump to the terrace.
There she stood staring at the sky,
Palms open, her hands lifted shoulder high.
She wore pink clothes soaked from head-to-toe,
He moved closer and hugged her apropos.
She stepped on his feet as he kissed on top of her head,
Shaking hands wrapped around his chest, her face rested.
In that chilling juxtaposition they stood in silence,
Under the rain they melded into a timeless ambience.


At the first drop, poet slid into the kitchen,
A cup of tea with a hint of mint and lemon.
The curtains swung over the library irking the shadows,
A venerable fountain pen lay on the table in its repose.
The pen kissed the paper, then and back again,
Until poet read the words, "City Rain".


No reply

Story

Day 1 : No reply.

Day 2 : No reply.

Well, what's the point of being in a messaging ecosystem if we don't yield to its temptations? To keep the civilization going, one must engage in learned discourse, vociferous debates and rude emoticon exchanges. Simply put, one must reply to a friend's message.

Think about it this way:

Millenial Ramayanam. Lakshmanan on his death bed. Raman pings Hanuman, "Bro, ngl, Lak is fried… bad scene… URGENT!… need Sanjeevani ASAP!!!" Assume a scenario where Hanuman ignores the text, and Gen-Y Raman is adamant not to make a phone call to assert the gravity of the situation. It simply ain't cool to call. Couple of days later Hanuman reaches the base camp, smoking chillum, lit af, and through the chillum smoke he sees another huge smoke screen in front of him; understands it is coming from Lakshmanan's funeral pyre, and cries WTAF !!! Now, Raman has one less thing to worry about, and Sugreevan is still plucking Tulsi leaves one at a time in a Himalayan valley thinking it must be Sanjeevani, going by its smell. What a fate!

Well, luckily, Hanuman, my hero, your hero, our hero, everyone's hero, replied immediately "BRB", took the next flight and brought the entire freaking mountain. The episode ended with a close-up shot of Lakshmanan eating protein bars and Greek salad on his path to full fitness and Sugreevan is smoking chillum in the background. Shubham!

My dear friends, moral of the story is that one must reply to their friend's messages at the earliest.

Jai Hanuman. Many peace.

Terminology

Usage Closest meaning
Bro Short for brother also known as Bruh a.k.a Bruv.
ngl not gonna lie
gonna going to
Lak short for Lakshmanan
scene plight
fried in trouble
ASAP as soon as possible
lit intoxicated or under the influence of some substance; exciting, outstanding, or amazing
af as f word
f another usage of fornication commonly spelt as f@*k
ain't no f-ing idea what that means
WTAF what the actual F word
BRB be right back

You Will Never Walk Alone!

For a lifelong Liverpool F.C fan, this is the perfect gift.

I found a poem inside it. My friend Harish, a proud Chelsea F.C fan wrote this
poem. He understands football better than anyone else. Football is mostly
happiness, sometimes sorrow, triumphs and heartbreaks. It is freedom. It is a
religion without animosity. We all love the game and the game loves us
back. Football is love!


nil


Do you remember? Is it a blur? Reminisce,
As you sailed through the highs and the lows,
Through the soaring peaks and the infinte abyss,
Darkness, the roll of a dice, chaos, the fall of a domino.

The words of a special anthem echoes
Softly, just like it did in Turkey and Madrid
A wave of red, devoured the green meadows
Millions of souls dreamt, breathless, achieve it they did!

That echo is now a roar, your ears hurt
Do not resist, for it is a beacon of hope
Pull up your socks, be ready and be alert
For even in the face of defeat, you will kop(e)

The walk is now a jog, the road to salvation
The time to show how much you've grown
A fallen tear, broken heart, a whisper, a realisation
For even in lucid dreams, you'll never walk alone.

by Harish Ramachandran


YNWA!


ചരമവാർത്ത

nil

ലോകമേ തറവാട്ടിൽ, പരേതനായ ഡോ. സാമാന്യജ്ഞാനത്തോടെ മകൻ ശ്രീ. നർമ്മബോധം ഇന്നലെ അന്തരിച്ചു. അമ്മ റിട്ടയേർഡ് നയതന്ത്രജ്ഞ ശ്രീമതി. സഹാനുഭൂതി. പത്രത്തിൽ കണ്ട ഹാസ്യചിത്രം വിശ്വാസങ്ങളെ ചോദ്യം ചെയ്തപ്പോൾ, വഴിപോക്കരുടെ കഴുത്തറത്ത് ഉത്തരം പറഞ്ഞ ജനതയെ ഓർത്ത് ലജ്ജിച്ച്, ചങ്ക്പൊട്ടിയാണ് ശ്രീ. നർമ്മബോധം മരിച്ചത്. മക്കൾ പ്രതീക്ഷയും പ്രാർത്ഥനയും ജീവിച്ചിരിക്കുന്നു.

At the world's stage, Mr. Humour Sense passed away yesterday. His father Dr. Common Sense predeceased him. His mother, Ms. Sympathy, is a retired diplomat. The cause of death is heart explosion detonated by shame towards a society that beheaded pedestrians in reply to a newspaper cartoon about dogmas. He is survived by his children Hope and Prayer.

ഒരു പയ്യൻ കഥ

പതിവിനു വിപരീതമായി ഇന്ന് പയ്യൻ അതിരാവിലെ എണീറ്റു. സൂര്യനിനിയും റാന്തലിന്റെ തിരി പൊക്കിയിട്ടില്ല. പയ്യൻ തിരശീല നീക്കി പുറത്തോട്ട് നോക്കി ഞെളിഞ്ഞു. കൊയ്യാക്ക മരത്തിൽ ഇരുന്ന് ഉദയരവിചന്ദ്രിക രാഗത്തിൽ ഗീതം മൂളിക്കൊണ്ടിരുന്ന ഒരു കിളി ഇത് കണ്ടു. പക്ഷി ഉടനെ സ-പ-സ ചൊല്ലി വാർത്ത സൂര്യഭഗവാന്റെ ശിങ്കിടികളുടെ കാതിൽ ഓതി. കിരണങ്ങളുടെ പരക്കം പാച്ചിൽ. അപ്രതീക്ഷിത വാർത്ത കേട്ട് ആടിപ്പോയ ഭഗവാൻ ആറ് ഡിഗ്രി തെക്കോട്ടാണ് ഉദിച്ചത്.

വിശ്വവിഖ്യാതനായ സീനിയർ പയ്യൻ ശ്രീ വി.കെ.എൻ. ഏതോ കഥയിൽ പറഞ്ഞ പോലെ, ഒരാശയം ഓർക്കാപുറത്തുകയറി പയ്യനെ ബലാത്സംഗം ചെയ്‌തു.
(ആത്മഗതം) രണ്ട് സൂര്യനമസ്‌കാരമങ്ങു കാച്ചിക്കളയാം. യോഗപ്പായ എടുത്ത് വിരിക്കുന്നത്തിന്റെ സമാന്തരചിന്തയിൽ എം. എസ്. അമ്മയെ ഓർത്തു. പാട്ട് വയ്ക്കാനായി ഫോൺ തിരഞ്ഞപ്പോൾ, കുപ്പായത്തിന്റെ ജോപ്പിൽ തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നത് കൊണ്ട് പയ്യന് ഒരിക്കലും കണ്ടുപിടിക്കാൻ പറ്റിയില്ല. ഒരു ശിഥിലനിമിഷത്തേക്ക് പയ്യൻ ജീവിതത്തിലെ സുഖദുഃഖങ്ങളുടെ ജക്സ്റ്റപൊസിഷൻ എന്താണെന്ന് ആലോചിച്ചു. ഇന്നും ഉത്തരം കിട്ടിയില്ല. യാഥാർഥ്യത്തിലേക്ക് തിരിച്ചുവന്ന പയ്യൻ നിരാശയുടെ പിടിയിൽ നിന്നും യോഗപ്പായ നീട്ടി വിരിച്ചു. പായയുടെ ചുരുളഴിക്കാൻ പയ്യന് ഒന്നേ ദശാംശം ആറെ ഒന്നേ എട്ട് നിമിഷമേ വേണ്ടി വന്നുള്ളു. അതിനിടയിൽ താൻ പോലും അറിയാതെ പയ്യന്റെ നാഭിയിൽ നിന്നും അന്നവാഹി ബൈപ്പാസ് വഴി, ആനവണ്ടി തൊണ്ടയിലൂടെ, സഹാറൻ അധരങ്ങളിൽ ഒരു നിത്യയൗവന ഗാനം അലയടിച്ചു. പയ്യൻ പാടി:

" പാൽ വർണ്ണ പറവൈ കുളിപതർക്കാക,
പനി തുളിയെല്ലാം ശേഖരിപ്പേൻ…
(അകാരം)
ദേവതൈ കുളിത്ത തൂളികളൈ അള്ളി,
തീർത്ഥം എൻട്രേ നാൻ കുടിപ്പേൻ…"

ഈ സമയത്താണ് പയ്യന്റെ പിതാവ് കുളിമുറിയിൽ നിന്നും പൂജാമുറിയിലേക്ക് തോർത്തുമുണ്ടുടുത്ത് നടന്ന് വന്നത്. കേൾക്കാൻ ആഗ്രഹിച്ച പാട്ടലെന്ന് മാത്രമല്ല, ഇനി ഒരിക്കലും കേൾക്കാൻ ഇടവരുത്തല്ലേ എന്ന് ഭഗവതിമാരോടും ഇഷ്ടദൈവങ്ങളോടും കേണപേക്ഷിച്ചതുമായ മില്ലേനിയൽ മെലഡി. അമ്പലത്തിൽ ദീപാരാധനയ്‌ക്കു ശേഷം തിരുമേനിയുടെ കൈയിൽ നിന്നും തീർത്ഥം വാങ്ങിക്കുടിച്ച മുഖപ്രസാദത്തോടെ ഉദിച്ചു നിന്നിരുന്ന പയ്യനെ നഖശിഖാന്തം നോക്കുന്നതിനിടയിൽ, അവരുടെ കണ്ണുകൾ തമ്മിൽ കോർത്തു. അച്ഛൻ കണ്ണ് കയർത്തു, ഹേതുവെന്തെന്നറിയാതെ പയ്യൻ കണ്ണ് വിയർത്തു. പയ്യന്മാർ നേരത്തെ എഴുന്നേൽക്കുക എന്നുള്ളത് അച്ഛനമ്മമാരുടെ ജീവിതാഭിലാഷമാണെന്ന പരമാർത്ഥം ഉൾക്കൊണ്ട് പയ്യൻ മന്ദസ്മിതത്തോടെ ചൊല്ലി:

ഗുഡ് മാർണിങ് !

നാരായണ എന്ന് രണ്ടുതവണ അടുപ്പിച്ചു ഉരുവിട്ടുകൊണ്ട് അച്ഛൻ മുന്നോട്ട് നടന്നു. നാരായണമന്ത്രം കൺസെന്റ്, കർമ്മം ആമ; ഫലം മുയൽ എന്നീ ഗീതവാക്യങ്ങളെ ബുദ്ധിയിൽ താലോലിച്ച് പയ്യൻ ഗദ്ഗദം ചേർത്ത് തുടർന്ന് പാടി:

"അൺപേ അൺപേ കൊല്ലാതെ…
കണ്ണേ കണ്ണേ കിള്ളാതെ…
പെണ്ണേ പുണ്ണകൈയിൽ ഇദയത്തെ വെടിക്കാതെ…"

പ്രണാമം
ശ്വാസം അകത്തോട്ട് … ഒന്ന്
ശ്വാസം പുറത്തോട്ട് … രണ്ട്

Mammae

Let us travel back to the age of reptiles. Early reptiles understood the need for world sustainability by reproduction, hence they happily mated, laid eggs and moved on to next honey moon. Reptile nonchalance is criminally underrated. They left their eggs to sun and season to hatch. A reptile life thus begins and ends with its own experiences. Bliss!

Enter the birds. They developed feathers and wings to counter the cold. They had intercourse and more eggs were delivered. Then they broke the age old reptile tradition, and started caring about their eggs by keeping them warm and guarding them from danger. The first act of true selfishness in the evolution of Evolution.

Mammals! When birds thought hair instead of feathers was perfectly stupid, mammals came up with the hitherto unknown notion of having sex and storing eggs inside its own body. Inside the body!!! Such was the shock, bird brains attained its maximum cognisance and reptiles retired from being related. The mammalian eggs came out alive from their body and started crying for food. The mountains and tadpoles echoed the melancholy. Mammals, then acquired the habit of providing protection and nutrition to the offspring. Thus began the suckling and tickling. This Mammalian care lead to mutual understanding and association between the parent and the offspring. The cherishing of the youngling created attachment, and kindled the possibility of learning by imitation. The beginnings of true social life. As H.G.Wells has rightly said, "A teachable type of life had come into the world". The student then became the teacher, thoughts replaced lessons, and life advanced in the world. Here we are!

Secreting or not, all mammalian genders have mammary glands. One gender ceasing to mature at an early age and another maturing at a later stage. Unravelling this bias, a primitive hypothesis suggested that the early mammal children were truly sexist, and chose to suck nipple(s) of one specific gender while disdainfully ignoring the other. The continuous process of suckling and sucking might have caused the growth in the former, and the categorical humiliation could have hindered the growth in the latter. The fallacious theory dared to compare Mammae to the ever expanding universe. Regardless of the intellectual snobbery, it opened up a new space of body research, which, the Children Of Science(COS a.k.a Cause) informally called as 'The shape of you'. Apart from this, two questions of great fiscal and monetary importance are: "Since when did one start wearing the inevitable as an embellishment to poverty, and the other consider this evolutionary augmentation as a world wonder"?

The United League Of Nations(TULON), is seriously contemplating re-introduction of 'Mulakkaram', loosely translated to Breast Tax, which, till the early 20th century, was the tax imposed on lower caste women if they wanted to cover their breasts in public. The women were expected to pay the government a tax on their bosom, as soon as they started developing them. The tax collectors would visit every house to collect Breast(Either of the two fleshy milk-secreting glandular organs on the chest of a woman) tax from any lower caste women who passed the age of puberty. The tax was evaluated by the collectors depending on the size of their breasts. An American newspaper casually called it as "The Cover Charge", and people laughed for seven consecutive days. Later, they were all hanged, drawn and quartered for the simple crime of shamelessness. The current generation of people in this geographical area unanimously agreed that they are ashamed of their ancestry.

The famous English thought on "To cover or not to cover" continues to baffle the intelligent society. An armchair thinker once said: "A man went outside a bar and looked behind to find it sacrilegious; but from the inside he found it perfectly ordinary". In some parts of the world, people are happy not covering their body or smile, whereas in some other parts of the world covering head to toe is the stepping stone to nirvana. Rest of the world believes in heuristic principles.

To abruptly end is merciful.

Many peace.